امام محمدباقر(ع)امام پنجم شیعیان است.نام مبارک

ایشان محمدولقب ایشان باقریاباقراععلوم است.القاب

دیگرایشانشاکرصابروهادی است.کنیه ایشان

ابوجعفراستپدربزرگوارایشان امام سجاد(ع)ومادرمکرمه

ایشان فاطمه دخترامام حسن مجتبی است.

امام محمدباقر(ع) درروزجمعه سوم ماه

صفرسال57هجری ولادت یافت.ازسال95هجری که

سال درگذشت امام سجاداست امامتشان

آغازشدو19سال وچندماه ادامه داشت.این امام

بزرگواردرهفتم ذیحجه سال 114 هجری درسن 57

سالگی درمدینه به وسیله هشام مسوم شدوبه

شهادت رسیدپیکرمقدسشان رادرقبرستان بقیع

درکنارپدربزرگوارشان امام سجاد به خاک سپردند

زنان وفرزندان:

فرزندان آن حضرت راهفت نفرنوشته اند:ابوعبدالله

جعفربن محمدالصادق(ع)وعبدالله که مادرشان ام فروه

دخترقاسم بن محمدبن ابی بکربود.

ابراهیم وعبدالله که ازام حکیم بودندوهردودرزمان حیات

پدروفات یافتند.

علی وزینب وام سلمه که ازام ولدبودند.

مادرامام محمدباقر(ع):

مادرامام باقرزن مجلله ومکرمه ای است به نام فاطمه

وکنیه ام عبدالله.اودخترامام حسن مجتبی است.

ازامام باقرنقل است که فرمود:

مادرم زیردیواری نشسته بودکه ناگاه دیوارباصدای

بلندبه لرزه درآمدمادرم اشاره به دیوارکردوفرمود:نه به

حق مصطفی(ص)قسم خداوندبه تواجازه نداده که

سقوط کنی.ناگهان دیوار که درحال سقوط بودمیان

زمین وهوا معلق ماندتا مادرم ازآن جت گذشت.پدرم

امام سجادصددینارطلا به اوتصدق داد.

شمایل:

ازآن روی باقرنامیده شدکه شکافنده علم پرچم

داردانش وآشکارکننده گنج های نهانعلوم ومعارف بود.

آن گرامی به پیامبرشباهت زیادی داشت مردی

بودگندم گون ومیانه بالاومیانه باریک قوی هیکل

وسنگین وزن.صورتی گردداشت وریشی

سیاه.پوستش نرم ولطیف بودوصدایش نیکو.تابنده روی

وپیوسته ابروی وپیچیده موی بود.چشمانی بزرگ بینی

کشیده ودندان های درشت داشت.به گاه خنده

دندانهایش چون درمیدرخشید.قهقهه نمیزدوچون خنده

اش تمام میشدمی فرمود:خدایابرمن خشمگین مشو

رخسارش را خالی زینت بخشیده بودوبدنش خال

قرمزی داشتوسرش به پایین متمایل بود.چون

خشمگین میشدخشمگینانه به آسمان مینگریست

چنانکه بیننده خشم اورادرچهره اش میدید.

اوصاف:

جانشین پدربودوبزرگ علویان.درعلم

وتقوازهدوپارسایی بزرگی وآقایی سرآمدبنی هاشنم

بود.نامش درمیان مردم مشهوربودوبزرگی اش درمیان

شیعه وسنی آشکارودوست ودشمن به فضل وبرتری

اش معترفدرمیان سران مذاهب وبزرگان فقهاعلم

وفضلش ضرب المثل بود.

مسلمانان درهرمسئله ای که میماندندبه دانش وی

روی ما آوردنددانشمندان بزرگ درنزدوی چون کودک

دانش آموزدرنزدمعلم بودند.جابرابن عبدالله انصاری

آخرین بازمانده یاران پیامبردرمجلس درسش

حاضرمیشدوعلم می آموخت ارباب مذاهب وجویندگان

دانش پرسش های مشکل خودراایشان میپرسیدند.

عبادت:

همسیشه به یادخدا بودنام خدابرلب داشت

نماززیادمیخواندوچون سرازسجده برمیداشت سجده

گاهش ازاشک چشمش ترشده بود.

غذاخوردن:

غذارابابسم الله آغازوباالحمدلله ختم میکردوآنچه

رادراطراف سفره ریخته بوداگردرخانه بودجمع

میکردواگردربیابان بودبرای پرندگان وامی نهاد

آراستگی ظاهر:

موی سرش تمیزومرتب بودومیفرمود:هرکس موی نگه

میداردآن رامرتب کندوفرق بگذاردوبه دوطرف سرشانه

کند.ریش خودراکوتاه میکردوموهای دوطرف صورت

وزیرشانه اش را میسترد.حجامت میکرد.دست

هاوناخن هایش راحنا میگرفت.دندان هایش راکه

سست شده بودباطلامحکم کرده بود.انگشتری

دردست میکردونقش انگشتری اش العزه الله بود

منبع:نرم افزارانرویدامام محمدباقر(ع)

مدیرونویسنده وبلاگ:حسین شاینده